Hein Augustijn & BraboMundo heeft bij ons winterconcert Bon Artz Binnen ’22 gespeeld. Een knusse middag met goede muziek. In de tussentijd hebben we veel contact gehad. Hein’s documentaire ‘Van Hier‘, voortgekomen uit een passie voor streekmuziek, heeft mij geïnspireerd. Een nieuw idee werd geboren.
Op een ochtend werd ik wakker en dacht aan een streekfestival. Streektaal en -muziek met een frisse uitstraling, voor jong en oud. Een nieuw multidisciplinair festival met invulling uit verschillende provincies met bijvoorbeeld muziek, theater en spoken word. Er zou ook een educatief aspect aan kunnen zitten en misschien zelfs een internationaal tintje (zie het artikel over Berrie Kolmans).
“Een nieuw multidisciplinair festival met invulling uit verschillende provincies…”
Dit idee heb ik Hein voorgelegd en hij reageerde enthousiast. We hebben een afspraak gemaakt en een eerste brainstorm gehad op een zonnig terras in Hilvarenbeek.
“Van wie zijde gij d’r ene?”
We begonnen bij onze eigen roots: “Van wie zijde gij d’r ene?”. Hein werkt in Utrecht, woont in Den Bosch en zijn wortels liggen in de gemeente Hilvarenbeek. Zijn ouders wonen in Baarschot en daar moet hij na onze afspraak nog even langs. Recent nog een nieuw album geschreven, genaamd ‘Swirskaante’ en dat komt deze zomer uit. Hein vertelt verder en blijkt een tijd geleden een carnavalshit geschreven te hebben met Frans van der Meer: ‘Agge nie zuipt worde nie zat‘ (red.: deze hit knalde toevallig de dag erna uit de luidsprekers van de Diessense carnavalsvereniging tijdens de Hoe-kom-je-erbij markt).
Al pratend kwamen we op een gemene deler: de kleine en meest persoonlijke dingen hebben vaak een grote universele waarde. In de muziek van Hein komt dat naar voren en ook in de muzikale schilderijtjes van Gerard van Maasakkers. In de herkenning schuilt kracht en emotie. En we waren het erover eens dat Paul Simon, die vaak muziekstijlen met elkaar verbindt, hetzelfde bij ons oproept. Mijn liefde voor jeugdtheater heeft ook hiermee te maken. Denk aan het theaterstuk ‘Katharina Katharina in het ganzenbord‘.
Laagdrempelig, fris en voor de hele familie
Datzelfde aspect mag ook in het nieuwe festival naar voren komen: de (mate van) verbinding met jouw eigen wortels, jouw streek, jouw dialect, jouw muziek. Dat is tegelijk de verbinding met iedereen om je heen. Want iedereen heeft wortels van waaruit je handelt en beweegt. En als daaruit kruisbestuiving ontstaat is dat interessant en vernieuwend.
We stormden verder. Het is belangrijk dat het festival laagdrempelig wordt, bijvoorbeeld door een vertaalbalk boven het podium te hangen (net zoals er bij de opera gedaan wordt). Er zijn artiesten uit alle regio’s aanwezig, dus het ene moment sta je te Høken en het volgende moment geniet je van een Friese fado. De uitstraling moet fris zijn, een familiefestival. Het is tof om zowel ouderen en hun kleinkinderen (behoud van erfgoed) als jongeren erbij te betrekken. We kunnen hen streekmuziek laten schrijven en een podium bieden door middel van een liedjeswedstrijd.
“Het ene moment sta je te Høken en het volgende moment geniet je van een Friese fado.”
Onze omgeving voegt ook iets toe aan het verhaal – zee, bos, bollenvelden en heuvels. Denkend aan de natuurlijke omgeving van Oerol en Festival Mundial. Is het dan juist belangrijk dat zo’n festival buiten plaats vindt? Alle openluchttheaters in Nederland afreizen? Of kunnen we de sfeer ook vatten binnen, in een theater? Meer vragen borrelen op: hoe groots of hoe klein gaan we het opzetten? Welke periode is een goede? Moet het binnen of buiten gaan plaatsvinden? We merkten dat we moeten gaan concretiseren!
Het gesprek kwam ten einde
De volgende afspraak wordt genoteerd. We gaan dingen op papier zetten. Misschien is de naam van het festival alvast besloten: ‘Van Hier’.
Na het gesprek zal Hein nog even naar Baarschot fietsen, naar zijn ouders. Onderweg zegt hij nog even een aardappelveld te moeten vinden om een deel van een videoclip op te nemen – liefst in de regen en modder. Jammer Hein, dat de zon die dag zo heerlijk scheen!